эпікурэ́йскі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да эпікурэйца, эпікурэізму, эпікурэйства; уласцівы ім. Паслядоўнік эпікурэйскай філасофіі. Эпікурэйская школа.

•••

Эпікурэйская паэзія — лірыка, якая праслаўляе каханне і радасці жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)