эпідэ́рміс, ‑а,
1. Знешні, паверхневы слой скуры жывёл і чалавека, які складаецца з эпітэлію.
2. Покрыўная тканка лісця, сцябла, кораня і іншых органаў раслін.
[Ад грэч. epi — на, над і dérma — скура.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)