эмпірыямані́зм, ‑у,
Суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у рускай філасофіі пачатку 20 ст., які атаясамлівае грамадскае быццё і грамадскую свядомасць як элементы адзінага (маністычнага) вопыту.
[Ад грэч. empeiría — вопыт і mónos — адзіны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)