эмпірыякрытыцы́зм, ‑у,
Суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у філасофіі 19 — пачатку 20 стст., які адмаўляе незалежнае ад свядомасці існаванне аб’ектыўнага свету і разглядае рэчы як комплексы адчуванняў індывіда.
[Грэч. empeiría — вопыт і kritikē̍ — майстэрства разбіраць, судзіць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)