э́ліны, ‑аў; адз. элін, ‑а, м.; элінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. элінкі, ‑нак; ж.
Старажытныя грэкі. // Высок. Грэкі. Мова элінаў.
[Грэч. hellēn.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)