эацэн, ‑у, м.

Сярэдні аддзел палеагенавай сістэмы.

[Ад грэч. ēōs — ранішняя зара і kainós — новы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)