дыфто́нг, ‑а, м.

Спалучэнне двух галодных гукаў, што вымаўляюцца як адзін склад.

[Ад грэч. di(s) — двойчы і phtongos — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)