дурні́ла, ‑ы, м.
Разм. лаянк. Дурань, дурніца. — Ну, хутчэй абувай, чуеш! Скакаць пойдзеш! — З табой? — Ну а што ж? Са мною! Ох ты, дурніла! Яшчэ падзякуй, што бяру! Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)