дуду́к, ‑а, м.

Духавы драўляны музычны інструмент у выглядзе трубкі з 9 адтулінамі; пашыраны ў народаў Каўказа.

[Тур. düdük.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)