драчо́нік, ‑а, м.
Тое, што і дранік. Назаўтра раніцай, яшчэ Сцепаніда не ўправілася напячы драчонікаў, як у дзедаву хату зайшоў старшыня калгаса. Рылько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)