драчо́на, ‑ы, ж.
Абл. Дранік; бабка з дранай бульбы. [Шляхцюк] дастаў з торбы драчону з салам і пачаў есці. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)