дэмані́чны, ‑ая, ‑ае.
Уласцівы дэману; злы, каварны. // перан. З непакорным, моцным і ўладным характарам. Дэманічная натура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)