дактрынёр, ‑а, м.
Кніжн. Чалавек, які слепа і педантычна прытрымліваецца якой‑н. дактрыны; схаласт, начотчык.
[Фр. doctrinaire.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)