цыге́йка, ‑і, ДМ ‑йцы, ж.

Футра, вырабленае са сякуры авечкі цыгайскай пароды. Хлопец падняў каўнер, затуліў твар казытлівай цыгейкай. Кандрусевіч.

[Ад ням. Ziege — каза.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)