ціму́раўцы, ‑аў; адз. цімуравец, ‑раўца, м.

Члены дзіцячых добраахвотных дружын, якія дапамагаюць сем’ям франтавікоў, інвалідам вайны, старым.

[Ад імя Цімура, героя аповесці А. Гайдара.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)