чыншаві́к, ‑а,
1. У феадальнай Еўропе — селянін, які карыстаўся спадчыннай зямлёй часова або бестэрмінова, за што плаціў чынш.
2. На Беларусі і ў Літве 15–19 стст. — селянін, асноўнай формай павіннасці якога быў грашовы аброк, чынш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)