чарато́вы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і чаротавы. Як нейкі востраў на агромністым блюдзе чаратовых балот, маляўніча выступаў старадаўні горад, важнейшы цэнтр неабсяжнага Палесся. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)