быллё, ‑я, н., зб.

Высакарослае сцяблістае пустазелле; бур’ян. На свежых пожнях глыбей у зямлю палезла карэнне былля. Гартны. Пасекі пачыналі зарастаць быллём і палыном. Чарот.

•••

Зарасці (парасці) быллём гл. зарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)