бранзава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад бранзаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты бронзай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)