браняка́тэр, ‑а, м.

Браніраванае судна невялікага водазмяшчэння, прызначанае для баявых дзеянняў галоўным чынам на рэках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)