бранябо́йшчык, ‑а, м.

Стралок, узброены бранябойным ружжом. З другім браневіком «Кацюшы» не пашанцавала: яго паспяшаўся правіць бранябойшчык а.. супрацьтанкавага ружжа. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)