брандва́хта, ‑ы,
1. Вартавое судна на рэйдзе або ў порце для назірання за выкананнем устаноўленых правіл руху караблёў, шлюпак і пад.
2. Дапаможнае судна землечарпальнага каравана.
[Гал. brandwacht.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)