бра́ндэр, ‑а,
1. Судна, нагружанае выбуховымі або лёгказапальнымі рэчывамі, якое прызначалася даўней для падпальвання непрыяцельскіх суднаў.
2. Судна, якое затапляецца пры ўваходзе ў гавань, бухту з мэтай загарадзіць уваход або выхад з яе.
[Ням. Brander.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)