брадзя́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑дзязе, Т ‑ай (‑аю), ж.
Тое, што і валацуга, бадзяга 2. [Алесь:] — А то ты [Мікалай] сам брадзягаю жывеш, а пра іншых клапоцішся...Чорны.[Даніла:] — Марынка, чула ты брадзягу? Ой, абармот жа, абармот!Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)