беспрэцэдэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае прэцэдэнту, прыкладу ў мінулым; бяспрыкладны, небывалы. Беспрэцэдэнтны выпадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)