бейт, ‑а, М бейце, м.
Спец. Від вершаванай страфы ў паэзіі народаў Усходу, які ўяўляе сабой двухрадкоўе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)