бяздзе́йнікавы, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які не мае ў сваім саставе дзейніка; бессуб’ектны. Бяздзейнікавы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)