бясспрэ́чна,
1. Прысл. да бясспрэчны.
2. у знач. пабочн. Несумненна, вядома. Той каляндар адрыўны, што на сценцы ў бацькоў, — Кніга, бясспрэчна, карысная для хлапчукоў. Куляшоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)