башта́н, ‑а, м.
Абл. Тое, што і бахча. На баштан заедзеш — кавуны во якія ляжаць, як тое сонца, калі ўсходзіць. Шамякін.
[Ад перс. bōštan — сад.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)