балансі́р, ‑а,
1. Доўгі шост, пры дапамозе якога акрабат захоўвае раўнавагу на канаце.
2. Рычаг у машыне, які перадае рух ад адной часткі да другой, а таксама рэгулятар у механізме гадзінніка, які замяняе маятнік.
[Фр. balancier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)