баланда́, ‑ы́, ДМ ‑дзе, ж.
Разм. Посная рэдкая поліўка. Прыносілі [палонным] тую нязменную страву, што завецца «баланда». Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)