бай-ба́й, выкл.
1. Прыпеў пры закалыхванні дзіцяці. Раса на палянах, Нахмурыўся гай. Засні, паслухмяны, Бай-баінькі-бай. А. Александровіч.
2. у дзіц. мове. Спаць. Пара бай-бай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)