азада́чаны 1, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад азадачыць 1.
2. у знач. прым. Які знаходзіцца ў замяшанні, разгубленасці, замінцы; збянтэжаны. Цяпер яны стаялі каля пісьмовага стала ўсе: натапыраны Барушка, азадачаны Васіль Пятровіч, абыякавы Понтус і ціхамірная Ала. Карпаў.
азада́чаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад азадачыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)