2.узнач.прым. Які знаходзіцца ў замяшанні, разгубленасці, замінцы; збянтэжаны. Цяпер яны стаялі каля пісьмовага стала ўсе: натапыраны Барушка, азадачаны Васіль Пятровіч, абыякавы Понтус і ціхамірная Ала.Карпаў.
азада́чаны2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым.зал.пр.ад азадачыць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)