аснашчэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. аснашчаць — аснасціць (у 2 знач.).
2. Тое, што і аснашчанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)