1. Стаць п’яным, упіцца. Пасля трэцяй шклянкі Візэнер ап’янеў.Шамякін.[Стойба:] — Толькі я адразу ап’янеў, бо дагэтуль ніколі не піў.Асіпенка.
2.перан. Прыйсці ў стан захаплення, узбуджанасці, экстазу ад якога‑н. моцнага ўражання, перажывання. Ап’янець ад радасці. Ап’янець ад шчасця. Ап’янець ад поспехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)