антэ́на, ‑ы, ж.

Праваднік або сістэма праваднікоў, якія служаць для выпраменьвання радыёхваль у час радыёперадачы або для іх улоўлівання ў час прыёму. Антэна перадатчыка. Прыемная антэна. Рамачная антэна.

[Ад лац. antenna — мачта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)