абсалюты́зм, ‑у,
Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада неабмежавана належыць адной асобе; самадзяржаўе, абсалютная манархія.
[Ад лац. absolutus — самастойны; фр. absolutisme.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)