абязлі́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абязлічыць.
2. у знач. прым. За які ніхто асабіста не адказвае. Абязлічанае абсталяванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)