урэмі́я, -і, ж.

Самаатручэнне арганізма рэчывамі, якія затрымліваюцца ў ім пры хваробе нырак.

|| прым. урэмі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)