сячы́ і се́кчы, сяку́, сячэ́ш, сячэ́; сячо́м, сечаце́, сяку́ць; сек, се́кла; сячы́; се́чаны; незак.
1. каго-што. Удараючы з размаху чым-н. вострым, раздзяляць на часткі, здрабняць.
С. дровы.
С. лёд.
С. мяса.
2. каго-што. Падсякаючы, валіць на зямлю, адцзяляць ад асновы; ссякаць.
С. лес.
С. капусту.
3. што. Абчэсваць (камень; спец.).
С. камень.
4. каго-што. Біць, караць розгамі, рэменем і пад.
5. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), каго-што і без дап. Ліць моцна, струменямі; з сілай біць, хвастаць (пра дождж, град і пад.).
Цэлы дзень сячэ дождж.
Град сячэ збажыну.
6. каго-што. Пра насякомых: кусаць (разм.).
Авадні і сляпні сякуць кароў.
7. перан. Выказвацца пра каго-, што-н. рэзка, рашуча.
С. праўду ў вочы.
8. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), што. Грызці, прагрызаць дзіркі (пра мышэй; разм.).
Мышы сякуць салому.
|| зак. пасячы́ і пасе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны (да 1, 4—6 і 8 знач.) і ссячы́ і ссе́кчы, ссяку́, ссячэ́ш, ссячэ́; ссячо́м, ссечаце́, ссяку́ць; ссек, -кла; ссячы́; ссе́чаны (да 2, 4—6 і 8 знач.).
|| аднакр. секану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты (да 1, 4—7 знач.).
|| наз. сячэ́нне, -я, н. (да 1—4 знач.).