сці́плы, -ая, -ае.

1. Стрыманы ў паводзінах, абыходжанні, просты і прыстойны, пазбаўлены ганарыстасці. С. чалавек. С. працаўнік.

2. перан. Абмежаваны, нязначны, невялікі, якога ледзь хапае. Сціплая зарплата. Сціплыя вынікі працы.

4. Просты, звычайны, без прэтэнзій на раскошу. Сціплая мэбля. Сціпла (прысл.) апранацца.

|| наз. сці́пласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)