старазаве́тны, -ая, -ае.

1. Які прытрымліваецца старога, устарэлых поглядаў, звычак. С. чалавек.

2. Які захоўваецца з даўніх часоў, які адпавядае старым густам, правілам і г.д. Старазаветныя звычаі.

|| наз. старазаве́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)