стагава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; незак., што і без дап.

Складаць у стагі салому, сена і пад.

Ён араў і стагаваў гадамі.

|| наз. стагава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)