святля́к, святляка́, мн. святлякі́, святляко́ў, м.

Невялікае насякомае сямейства жукоў, якое свеціцца ў цемры.

|| памянш. светлячо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)