святлаце́нь, -ю, мн. -і, -яў, м.

Размеркаванне розных па яркасці колераў і адценняў, светлых і ценявых штрыхоў для перадачы аб’ёмнасці малюнка.

|| прым. святлоценявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)