сарва́цца, -рву́ся, -рве́шся, -рве́цца; -рвёмся, -рвяце́ся, -рву́цца; -рві́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. адз. звычайна не ўжыв.). Перастаць трымацца на чым-н., адарваўшыся, не ўтрымаўшыся, зваліцца (пра што-н. прымацаванае).
Дзверы сарваліся з завесаў.
2. Зваліцца, упасці адкуль-н., страціўшы апору.
С. з вяршыні гары.
С. з рыштаванняў.
3. Рвануўшыся, вызваліцца ад чаго-н.
Сабака сарваўся з ланцуга.
4. Хутка, імкліва пакінуць якое-н. месца.
Хлопец сарваўся з лаўкі і пабег.
5. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Сапсавацца ад рэзкага руху, рыўка, прыйсці ў нягоднасць пры няўмелым карыстанні (пра разьбу і пад.).
Разьба сарвалася.
6. Страціць самакантроль над сваімі паводзінамі, дзеяннямі.
С. і накрычаць на дзяцей.
7. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Застацца нявыкананым, не адбыцца.
Сход сарваўся (разм.).
◊
З языка сарвалася што ў каго (разм.) — сказаў не падумаўшы, паспешна.
Як з ланцуга сарваўся (разм., неадабр.) —
1) пра шумныя паводзіны, празмерную радасць каго-н., хто адчуў сябе на свабодзе;
2) пра паводзіны, учынкі чалавека, які страціў кантроль над сабой, перастаў сябе стрымліваць.
|| незак. зрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. зрыў, зры́ву, мн. зры́вы, зры́ваў, м.