Verbum

разлічы́ць, -лічу́, -лі́чыш, -лі́чыць; -лі́чаны; зак., каго-што і з дадан.

1. Правёўшы падлік, вызначыць размер, колькасць чаго-н.

Р. кошт будаўніцтва дома.

Р. канструкцыю.

2. і без дап. Прадугледзець, вызначыць, рашыць.

Р. свае магчымасці.

3. Зрабіўшы поўную выплату заробленых грошай, звольніць.

Р. з завода.

4. Правесці разлік у страі.

5. на што, для чаго (звычайна ў форме дзеепр. зал. прош.). Зрабіць што-н. для таго, каб выклікаць пэўную рэакцыю, вынікі.

Новы падыход у рабоце быў разлічаны на добрыя вынікі.

|| незак. разлі́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разлі́к, -у, м.