прасто́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Вымушаная бяздзейнасць (рабочай сілы, механізмаў), непрадбачны перапынак у рабоце.

Ліквідаваць лішнія прастоі тэхнікі.

|| прым. прасто́йны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)