плёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Эластычная стужка са святлоадчувальным слоем для фатаграфічных і кінематаграфічных здымкаў.

Праявіць плёнку.

Зняць на плёнку.

2. Эластычная стужка са спецыяльнага матэрыялу для магнітафоннага запісу.

3. Тое, што і плеўка (у 1 знач.).

4. Тонкая празрыстая бясколерная матэрыя сінтэтычнага паходжання.

Поліэтыленавая п.

|| прым. плёначны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)