першабы́тны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да найстаражытнейшага перыяду гісторыі чалавецтва. П. чалавек.

2. перан. Які захоўвае першапачатковы стан. Першабытная прырода (некранутая).

3. перан. Дзікі, некультурны, адсталы. Першабытныя норавы.

|| наз. першабы́тнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)